பழந்தமிழரின் போர் முறைகள்

சங்க காலத்தில் வீரம் முதன்மையாகப் போற்றப் பெற்றது. ஆடவரும், மகளிரும் இயற்கையிலேயே மறப்பண்பு மிக்கவராய் விளங்கினர். இதனால் இவர் ‘மறவர்’, ‘மறக்குடி மகளிர்’ என அழைக்கப் பெற்றனர். ஒவ்வொருவருக்கும் வகுக்கப்பட்ட கடமைகள் போரோடு தொடர்புடையனவாகவே அமைந்திருந்தன. சங்க காலத்தில் மறமே மிகுந்திருந்ததனால் எண்ணற்ற போர்கள் நடைபெற்றன என்பதனை இலக்கியங்கள்வழி அறிய முடிகிறது. போரானது பல்வேறு காரணங்களுக்காக நிகழ்ந்துள்ளது. அவ்வகையில் சங்க காலத்தில் வீரம் முதன்மையாகப் போற்றப்பட்டது. ஒரு சமுதாயத்தைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பினைஅரசன் கொண்டிருந்தான். அந்தச் சமுதாயம் அரசனையே  நம்பி வாழ்ந்தது. அவ்வாறு நம்பி வாழ்கின்ற மக்களின் வாழ்க்கை வளமாக அமைய வேண்டும் என்று நினைத்த அரசன் அதற்காகத் தன்னுடைய படையைக் கொண்டு பிறநாட்டுடன் போர் மேற்கொள்ள வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. எனவே போருக்குச் செல்லும் வீரம் மிக்கவர்களே சிறப்பிற்குரியவர்களாகக் கருதப்பட்டனர்.