தமிழர் சிந்தனை மரபில் அழகியலும் கலைகளும் : சங்க காலத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஆய்வு

‘மெய்யியல்’ என்பது உண்மை பற்றிய தேடலாகும். இம்மெய்யியலானது  ஆய்வு செய்யும் விடயங்களின் இயல்புகள், நோக்கங்களின் அடிப்படையில் நான்கு பிரதான பிரிவுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. அவை பௌதீக அதீதம், அறிவாராய்ச்சியியல், ஒழுக்கவியல், அழகியல், போன்றனவாகும். மெய்யியலின் விசேட பிரிவுகளில் ஒன்றாகவே தமிழர் மெய்யியல் அமைந்துள்ளது. தமிழர் மெய்யியல் என்பது மெய்யியலின் பிரதான எண்ணக்கருக்கள்  தமிழர்களது வாழ்வியலில் எவ்வாறான தாக்கத்தை  ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பது பற்றிய அணுகு முறையாகும். மேற்குத்தேயத்தில் கலைகளானது கலை கலையை வெளிப்படுத்தல், கலை உணர்ச்சியை வெளிப்படுத்தல், கலை அறத்தை வெளிப்படுத்தல்,  கலை சமூக மாற்றத்தை வெளிப்படுத்தல்  என்ற வகைப்பாடுகளுக்கு ஏற்ப கோட்பாடுகள் ரீதியாக வளர்க்கப்பட்டன. ஆனால் தமிழர் சிந்தனை மரபில் கலையும், அழகியலும் கோட்பாடுகள் ரீதியாக வளர்க்கப்படாமல் மக்களின் வாழ்வியலையும், வாழ்வியல் கூறுகளையும், அதில் நிகழும் தவறுகளையும் சுட்டிக் காட்டுவதாக வளர்க்கப்பட்டது. “வடவேங்கடம் தென்குமரி ஆயிடைத் தமிழ் கூறும் நல்லுலகம்” என பனம் பாரனாரால் எல்லை வகுக்கப்பட்ட தமிழகத்தின் அழகியல் அம்சங்களை கலை ரசனையோடு சங்க இலக்கியங்களே வெளிப்படுத்தி நிற்கின்றன.

சங்ககாலத்தில் வாழ்ந்த தமிழரின் கலை, அழகியல் சார்ந்த அம்சங்களை மெய்யியல் நோக்கில் ஆராய்வதாக இவ் ஆய்வு அமைந்துள்ளது.